Ponad wszystko

Już bardzo, bardzo długo nie pisałam żadnej recenzji pod wpływem oszołomienia wywołanego lekturą. Problemy z czasem znacznie mnie spowalniały i przez to moja opinia często pojawiała się dopiero kilka dni po ukończeniu książki. Teraz jednak mam taką okazję - ostatnią stronę "Ponad wszystko" przeczytałam jakieś pół godziny temu. Przed oczami wciąż przewijają mi się bohaterowie, najważniejsze sceny. Recenzja być może nie będzie należała do najbardziej udanych, ale zdecydowanie zamierzam się tym delektować. 

Jest rok 1924. Słynny wspinacz -  George Mallory - podejmuje swoją trzecią próbę zdobycia Mount Everestu. Wszyscy podziwiają go widząc w nim bohatera, jednak nikt nie zdaje się dostrzegać niczego więcej. Tymczasem mężczyzna zostawia w domu rodzinę - kochającą żonę i trójkę dzieci - która zamartwia się, tęskni, stara się nie myśleć o tym, że George może nie wrócić z niebezpiecznej wyprawy...

Góry i zimno. Nie mogę pozbyć się namacalnej obecności tych dwóch rzeczy. Pani Rideout jest mistrzynią w tworzeniu odpowiedniego klimatu i opisów - czytając "Ponad wszystko" dosłownie trzęsłam się z zimna (już pomijając fakt, że w moim pokoju jest naprawdę lodowato). Wciąż miałam wrażenie, że jestem wysoko ponad ziemią, że czuję porywisty zimny wiatr smagający moją skórę. I jednocześnie kurczył mi się żołądek na samą myśl o tym, jak rzeczywiście musiało być na Evereście. 

Atmosfera Himalai została oddana idealnie - ale w końcu nie tylko o tym opowiadała ta książka. Dotyczyła ona także losów Ruth - opis jej dnia przeplatał się tu z przeżyciami George'a. A świat jego żony został oddany równie dobrze, jak ten mieszczący się wysoko ponad naszymi głowami. Naprawdę można było poczuć to dwudziestolecie międzywojenne, czyli jedną z moich ulubionych epok. Stosunkowa bieda, straty emocjonalne i materialne spowodowane minioną wojną, a dodatkowo indywidualne odczucia rodziny głównego bohatera - kto wie, która sytuacja była tu bardziej warta współczucia.

"Może nic nie jest warte tego, by za to umierać. To jakieś wariactwo, bezcelowe dążenie i żądza chwały - dla siebie samych, dla króla i ojczyzny. Ale jeśli nie ma niczego, za co warto umierać, nie może też istnieć nic, dla czego warto żyć."

Także portrety psychologiczne wszystkich postaci zostały w każdym aspekcie dopracowane. Postacie George'a i Ruth zachwycały przede wszystkim swoim realizmem. Doskonale została oddana determinacja, siła pragnienia, ale i rozdarcie wewnętrzne czy wahania George'a; miłość, kująca boleśnie tęsknota Ruth, jej obojętność na otaczający ją świat, w którym nie ma jej męża. Myślę, że w tym momencie warto wspomnieć, że książka ta opiera się na faktach - więc choć została sfabularyzowana, to autorka (o czym opowiedziała w nader ciekawym posłowiu) uzyskała dostęp do autentycznych listów małżeństwa Mallory. Uświadomienie sobie tego, z podobnych powodów, jak te które sprawiają że boimy się bardziej na horrorach powstałych w oparciu na rzeczywistych zdarzeniach, wywołuje łzy w oczach.

Postacią wartą wyróżnienia jest też w moich oczach inny uczestnik wyprawy, Sandy. Był najmłodszy z wszystkich wspinaczy i przez to niedoceniany. Jego uczucia (odwaga, nieustępliwość, rozdarcie dotyczące prywatnych spraw sercowych i rodzinnych) zostały opisane nie gorzej niż Mallory'ego - a że chłopak był o wiele od George'a młodszy, jednocześnie był mi bliższy.

"Ponad wszystko" to książka niezwykła - naturalna, oryginalna, wzruszająca, z głębokim przesłaniem dotyczącym obsesyjnych pragnień. Po prostu przepiękna. Strony i słowa muszą się w którymś momencie skończyć, ale historia zostaje w sercu na bardzo, bardzo długo. Gorąco polecam.

Moja ocena: 9/10

Za możliwość odwiedzenia górskich szlaków i poznania
niezapomnianej historii, serdecznie dziękuję
stowarzyszeniu sztukater.pl