Charlotte Brontë zna każdy.
Nie, stop. To Jane Eyre czy Catherine Earnshaw znają wszyscy. Charlotte Brontë nie zna tak naprawdę nikt - i nawet kiedy po lekturze jej biografii przestała być dla mnie wyłącznie imieniem i nazwiskiem, a stała się prawie znajomą osobą, są to tylko pozory. A pozory były chyba jednym z ulubionych słów najstarszej panny Brontë. Prawdą jest, iż światu postanowiła odkryć zaledwie rąbek swojej tajemnicy. I pewne jest, że nikt nie dowie się więcej, niż autorka "Jane Eyre" chciała ujawnić. Charlotte była bowiem bardzo, bardzo uparta - i przez to na zawsze zostanie zawoalowana tajemnicą. Czyż nie jest to jednak cena nieśmiertelności?
Po raz pierwszy w ciągu swojej czytelniczej "kariery" miałam styczność z biografią. Przedtem omijałam gatunek ten szerokim łukiem, gdyż nieodmiennie kojarzył mi się z czymś nudnym, może nawet pod pewnym względem sztywnym. Nic bardziej mylnego!
Eryk Ostrowski pisze bardzo ciekawie, nie można się nudzić czytając "Charlotte Brontë i jej siostry śpiące". Życie autorki "Villette" przedstawia w sposób naturalny, a przy tym poruszający. Doskonale wprowadza nas w pełen konwenansów i obłudy świat najstarszej siostry Brontë. Doceniam też fakt, iż musiał się naprawdę nad swoim dziełem napracować - w książce co kilka stron możemy znaleźć jakiś obraz, zdjęcie lub rękopis spod ręki Charlotte; niemal na każdej stronie widnieje - czasem nawet przetłumaczony przez Ostrowskiego - list tejże autorki. W którymś momencie zaciera się ta szczególna granica i aż dziwne się wydaje, że Brontë nie żyje od 160 lat. Tak naturalna staje się jej obecność w świecie, w naszym życiu.
Ten akapit pewnie ucieszy wielu z Was. Chodzi mi o to, że - tak, w małym stopniu, ale wszystkiego mieć nie można - maska tajemniczości wreszcie opadła. Charlotte zamieniła się w żywą postać - co więcej, bardzo złożoną, skomplikowaną i w pewnej mierze wywołującą współczucie postać. Jednak pod innymi względami wzbudzającą też podziw, szacunek, i całą paletę innych emocji.
Autor nakreśla nam całą historię Brontë - szczegóły dotyczące jej uczuć, cech, miłostek i prawdziwych miłości, a także więzów z siostrami. Ten ostatni temat wydał mi się szczególnie interesujący. Nie chcę niczego zdradzać, ale książka zagłębia się w kwestię, czy to aby na pewno Emily oraz Anne napisały "Wichrowe wzgórza" czy "Agnes Grey".
Choć biografia zdecydowanie skupia się na najstarszej siostrze, to i te wspomniane przed chwilą młodsze, nie zostają pominięte. Żałuję, że niemalże nic nie wiadomo na temat Emily Brontë, bo również i ona wydaje mi się naprawdę godną przybliżenia personą (ktoś się dziwi? W końcu to moja imienniczka!).
Lektura przewiduje też czas na refleksje. Straszne dzieciństwo autorki "Jane Eyre", kształtowanie się jej charakteru, myśli "co ja bym wtedy zrobiła"... no i najważniejsze - co musiało się dziać w jej głowie, że powstały w niej takie historie?
"Charlotte Brontë i jej siostry śpiące" to książka doskonała. Wciągnęła mnie bardziej niż niejeden thriller, a wzruszyła mocniej niż wiele romansów. Muszę, po prostu muszę przeczytać te kilka dzieł pióra sióstr, które są wciąż przede mną - zdaje sobie jednak sprawę, że nie będę umiała patrzeć na nie inaczej niż przez pryzmat tej biografii. Polecam, gorąco polecam.
Moja ocena: 10/10
 |
| Za możliwość poznania losów sióstr Bronte serdecznie dziękuję wydawnictwu MG! |
Nie znam, nie czytałam, ale wiem, że na pewno kiedyś to nadrobię. Póki co jedynie się waham od którego by dzieła tych sławnych sióstr by zacząć...
OdpowiedzUsuńDopisuję się do komentarza X Rosemarie :D
OdpowiedzUsuńMimo dobrej oceny to się nie skuszę na tę książkę.
OdpowiedzUsuńMuszę przeczytać! Ale chyba wolę najpierw zapoznać się z "Na plebanii w Haworth" podobno jeszcze cudowniejsza biografia. :) A w ogóle to szkoda, że tak mało można się dowiedzieć o Emily z "Charlotte Brontë i jej siostry śpiące", ja tak kocham "Wichrowe wzgórza"! :) Natomiast "Jane Eyre" bardzo mi się podobała, ale... coś było nie tak jak powinno.
OdpowiedzUsuńmoże kiedyś się skusze, ale obecnie nie ciągnie mnie do tej pozycji :)
OdpowiedzUsuńPóki co zaczęłam swoją przygodę z siostrami Bronte, jak poznam twórczość każdej wtedy bardzo chętnie sięgnę po tę biografię, pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńNie wiem, może kiedyś... Teraz nie przeczytam.
OdpowiedzUsuńSzczerze mówiąc nie czytam biografii, ale skoro ta tak bardzo przypadła ci do gustu, to coś w niej musi być :) Bardzo chętnie przeczytam :)
OdpowiedzUsuńStaram się intensywnie znaleźć w bibliotece, jednak lista oczekujących jest długa, a dla mnie uciążliwa. :)
OdpowiedzUsuńHm, może kiedyś, kto wie? Co prawda nie moje klimaty, ale w życiu trzeba spróbować wszystkiego ;p
OdpowiedzUsuńwłaśnie czytam, mam różne odczucia ale czekam z nimi do końca lektury :)
OdpowiedzUsuńJej, oceniałaś ją tak wysoko.. że aż nabrałam ogromnej ochoty na jej przeczytanie..! Kuuuuusisz :3
OdpowiedzUsuńNie lubię biografii, miałam styczność z kilkoma i przy żadnej nie wytrwałam do końca, może powinnam się zmierzyć z tą, żeby jak Ty, przekonać się do tego gatunku. Pomyślę, bo jest nad czym:D
OdpowiedzUsuńAbsolutnie muszę przeczytać tę biografię! Najpierw jednak zapoznam się z "Na plebani w Haworth" pani Anny Przedpełskiej - Trzeciakowskiej, która czeka już na półeczce (słyszałam, że jest baaardzo dobra, więc zaopatrzyłam się w nią kiedyś :)) i "Dziwnymi losami Jane Eyre". :)
OdpowiedzUsuńUwielbiam czytać o siostrach Bronte, więc i za tą książkę muszę się zabrać, bo dużo już o niej słyszałam :)
OdpowiedzUsuńHm, nie wiem czy powinnam się przyznawać, ale nie miałam w rękach nawet "Jane Eyre". Ale wkrótce na pewno się to zmieni, co wnioskuję z katalogu biblioteki publicznej :D Poza tym, niedawno czytałam "Dumę i uprzedzenie" (tak, po ten klasyk też wcześniej nie sięgnęłam), także z moją czytelniczą edukacją nie jest jeszcze tak źle :) A jeśli chodzi o to dzieło, to po biografię sięgnęłabym tylko dobrze znając dzieła pisarza/pisarki. Także na razie to odpada :D
OdpowiedzUsuńUwielbiam Jane Eyre. Za to Wichrowe wzgórza nie podobały mi się.
OdpowiedzUsuń