piątek, 31 stycznia 2014

Gra anioła

Pewnej pięknej wrześniowej nocy zaczęłam czytać "Cień wiatru". I jakkolwiek moje wcześniejsze spotkania z autorem mogłam uznać kolejno za udane i umiarkowane, to pierwsza część "Cmentarza Zapomnianych Książek" okazała się być jednym z najlepszych dzieł pisanych, jakie przyszło mi czytać. A kolejna część, "Gra anioła"? Skłamałabym mówiąc, że oczekiwałam od niej czegoś konkretnego. Chciałam tylko książki, która chociaż w jakimś stopniu dorównywałaby pierwszemu tomowi. I udało się.

David Martin to zniszczony przez życie pisarz, który próbuje utopić swoje rozczarowania, utracone nadzieje i niespełnioną miłość w tworzonych dziełach. Zamieszkuje "przeklęty" dom, w którym odkrywa ślady dawnego lokatora. Dowiaduje się, że zginął on w niewyjaśniony sposób. Jednocześnie mężczyzna dostaje propozycję napisania niecodziennej książki od enigmatycznego osobnika z aniołem przypiętym do piersi, który oferuje mu całą fortunę... i nie tylko.

Jestem oszołomiona. Recenzję tę muszę zacząć od tyłu, bo boję, że nie wszyscy dotrą do końca - a przecież muszę Was jakoś przekonać, że dzieło Zafona jest jednym z ostatnich utworów na świecie, które mogłoby wylądować na Cmentarzu Zapomnianych Książek.
Oszołomiła mnie przede wszystkim siła przekazu. "Gra anioła" to taka walka żywiołów - schowane gdzieś między kartkami wszystkie możliwe emocje walczą o dominację, by kolejno oplatać nieszczęsnego czytelnika. I faktycznie - podczas lektury jęczałam zrezygnowana, śmiałam się w licznych momentach przesyconych czarnym humorem, krzyczałam na głos w chwilach grozy. Przeżywałam wszystko z głównymi bohaterami, którzy stali się moimi szczerymi przyjaciółmi bądź znienawidzonymi wrogami. Tak, w którymś momencie ta książka przestaje być tylko książką...
"Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie chce stamtąd odejść."
"Gra anioła" przypomina też ocean - trzeba uważać, aby nie utopić się w nieodstąpionych tajemnicach, bo może skończyć się to pójściem na dno. Znaki zapytania i wątki namnażają się tu z każdą stroną, tworząc wiele nieprzeniknionych warstw. Pod tym względem "Gra..." różni się od "Cienia wiatru". Pierwsza część była romantyczna, porywająca, po prostu piękna. Natomiast druga - tajemnicza, mroczna, smutna, trochę przygnębiająca i niezrozumiała. Końcówka nic w tym względzie nie zmienia, chyba nawet jeszcze bardziej wszystko miesza. Wciąż trzeba czytać między wierszami. Jeśli wydaje ci się, że coś się wydarzy, to możesz być praktycznie w stu procentach pewien, że to się nie stanie - i tak będzie, jak chce autor. Biorąc to wszystko pod uwagę, spokojnie mogę stwierdzić, iż Zafon doszczętnie mnie zniszczył, potem poskładał, a następnie znowu zniszczył. I chociaż obecnie jestem totalnie załamana i książkowo skacowana, to jak mam nie nazywać go geniuszem?

Barcelona nadal zachwyca. Tym razem miasto zostało ukazane jako bardziej ponure, ale równie czarujące. Stare, opuszczone ruiny domów; posępne, ciemne zaułki. I dodatkowo niezwykle barwne, wyraziste postacie przechadzające się po nich. Każda w widoczny sposób różniąca się od poprzedniej; z własnym nietuzinkowym charakterem i emocjami. Długo by wymieniać wszystkich bohaterów, ale nie mogę zapomnieć tu o Davidzie, Cristinie, Isabelli, Pedrze, Corellim... i oczywiście o starym księgarzu, Sempere. Pójście ich śladami - choć może nie dosłownymi - kusi. Zdecydowanie, gdybym nie miała zagwarantowanej wycieczki do Barcelony w czerwcu, pewnie właśnie kupowałabym bilety na samolot.

Zakończyć tę recenzję mogę na wiele sposobów, ale żaden z nich nie wydaje mi się dość spektakularny, choć w jakiejś części oddający doskonałość "Gry anioła". Spróbuję jednak tak: Zafon w pewnym sensie zdaje się odwodzić czytelnika od podjęcia zawodu pisarza. Jednak pisząc tak wielką książkę, otrzymuje efekt dokładnie odwrotny...

Moja ocena: 10/10

19 komentarzy:

  1. Mam ją na oko od dłuższego czasu i muszę w końcu zdobyć, "Cień wiatru" bardzo mi odpowiadał

    OdpowiedzUsuń
  2. Do tej pory udało mi się przeczytać jedynie dwie powieści Zafóna i to te zaliczane do literatury młodzieżowej, dlatego mam ogromną chęć na poznanie autora z drugiej strony, tej trochę bardziej "dorosłej".

    OdpowiedzUsuń
  3. Wiesz co, po dogłębnym przemyśleniu, to ja też chciałabym pisać tak jak Zafon, oczywiście mogę tylko pomarzyć. A tak poza tym, to chcę już GA, zresztą, moje zdanie znasz. :D Ach, i nie wybaczę Ci tego, jak wielkiej ochoty mi na tę książkę narobiłaś! :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Widziałam te książki w bibliotece. Na pewno wypożyczę pierwszy tom z tego cyklu. :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Muszę wreszcie przeczytać książki Zafóna, skoro wszyscy tak je zachwalają :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nominowałam cię do Liebster Blog Award i mam ogromną nadzieję, że odpowiesz na moje pytania :)
    http://literary-land.blogspot.com/2014/01/liebster-blog-award-nowa-autorka-bloga.html

    OdpowiedzUsuń
  7. Czytałam na razie tylko jedną książkę Zafona i byłam bardzo zadowolona i jestem pewna, że sięgnę po tą serię.

    OdpowiedzUsuń
  8. Ciągle sobie obiecuję, że sięgnę po Zafona, lecz jeszcze tego nie zrobiłam.

    OdpowiedzUsuń
  9. To dzieło oraz Cien Wiatru czekają w moich zbiorach na swoja kolej, oby mi również się tak spodobał styl tego pisarza jak Tobie.:)

    http://po-uszy-w-ksiazkach.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  10. CU-DO-WNA! <3. Więcej nie potrzeba słów. ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. część pierwsza czyli "Cień wiatru" czeka na mojej półce już od jakiegoś czasu, ale nie mogę się przemóc..

    OdpowiedzUsuń
  12. Moim zdaniem cudo! Uwielbiam, przeczytałam w jeden wieczór! :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Przeczytałam jak na razie trzy książki Zafona, które mnie oczarowały, po "Grę Anioła" i "Cień Wiatru" na pewno sięgnę, bo tutaj Zafon na pewno pokazał więcej, w końcu to jego późniejsze powieści, a ja czytałam początkowe :) Mój must read na ten rok :D

    OdpowiedzUsuń
  14. Ja czytałam tylko "Księcia Mgły".
    I chociaż wszyscy wokół zachwalają inne jego książki, to mi jest się ciężko przemóc, chociaż bardzo bym chciała :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Mam w planach ten tytuł - czuję, że to będzie dobra lektura!

    OdpowiedzUsuń
  16. Kocham tą książkę < 3 Kocham całą tą serię < 3 Kocham Zafóna < 3 Kocham Twoją recenzję < 3 :D

    OdpowiedzUsuń