Cyrk nocy

Cyrk jest oazą dla spragnionych nowych doznań dzieci (ale i dorosłych), łaknących tajemniczości, wrażeń, śmiechu. Zaskakuje, wprawia w zachwyt. Wpisuje się do kroniki wspomnień z dzieciństwa. Moją pierwszą (z dwóch) wizyt z cyrku pamiętam dość dobrze, mimo iż byłam wtedy zaledwie trzylatką. Nawet dziś widzę tę wielką arenę, światła, balon w kształcie delfina - prezent od taty... Do niedawna to widowisko  kojarzyło mi się z feerią barw. Okazało się jednak, że może być też zupełnie inne od tego z naszych umysłów. Wszak wyobraźnia nie zna granic, a co dopiero ta dotycząca cyrku?

Wszystko w bieli i czerni: namioty, ścieżki, artyści. Woń karmelu i dymu. Piękny, oryginalny zegar o aurze enigmatyczności. Witamy w Le Cirque des rêves. 

Cyrk Snów jest ostoją wielu ludzi zwanych potocznie réveur, ale nie jest tylko tym, na co wskazują pozory. To arena dla dwojga ludzi, którzy muszą stoczyć walkę wbrew własnej woli. Reguły magicznej rywalizacji są niejasne. Celia i Marco wiedzą tylko, że zaczynają znaczyć dla siebie więcej, aniżeli powinni znaczyć dla siebie pojedynkowicze... A zwycięzca jest tylko jeden.

Pierwszym co pochwalę będzie atmosfera, tak ważna w tego typu dziełach. Mianowicie jest ona przesiąknięta magią i czymś specyficznym, typowym dla cyrków. Klimat tego ostatniego jest niepowtarzalny, a to wszystko dzięki wyobraźni i pomysłowości autorki. Swoje pomysły bowiem dopracowała i opisała używając niezwykle bogatego, ozdobnego słownictwa, mijając się z kolokwializmami (niestety jednak nie z wulgaryzmami). Czytając miałam wrażenie... hipnozy. Dzięki wspomnianemu nastrojowi od książki nie mogłam się oderwać! - nawet pomimo braku zwrotów akcji (bo faktycznie: była bardzo powolna; prawie nic się nie działo). Kłębiące się wszędzie tajemnice oraz stałe niedomówienia nadrabiają ten mankament. Podobnie jak sugestywność pióra pani Morgenstern (częste zwroty do czytelnika stwarzają wrażenie pokazu, występu cyrkowego), oraz jego obrazowość, plastyczność. 

Rozczarowałam się natomiast pod względem kreacji bohaterów. Już sami Marco oraz Celia byli postaciami niedokładnymi i niewyróżniającymi się z tłumu - cóż więc mogę powiedzieć o pozostałych indywiduach? Większość nie brała specjalnego udziału w akcji, ale trzeba przyznać, iż tworzyły spójną całość cyrkowego zespołu. 

Akcja ciągnie się około 30 lat, co nie jest częstym zjawiskiem w dziełach pisanych. Zabieg ten nie przeszkadzałby mi, gdyby autorka była konsekwentna w swym działaniu. Tymczasem bohaterowie wcale się nie zmienili! Ich zachowanie i charakter w wieku lat trzydziestu-kilku nie różni się od tego, gdy byli nastolatkami. Nie sprawiają wrażenia dorosłych. Rozumiem, że magia cyrku nie pozwala im się starzeć, ale chodzi chyba tylko o ciało, czyż nie? Duchowy rozwój nie powinien zatrzymać się na odczuciach siedemnastolatka. 

Czytając opis "Cyrku nocy" (a szczerze mówiąc zrobiłam to dopiero mając książkę w rękach) ucieszyłam się na wzmiankę o "ponadczasowej historii miłosnej u schyłku dziewiętnastego wieku". Miłość była, owszem. Ten wątek był całkiem szeroko rozwinięty i przemyślany; para dopełniała się swoim kontrastem. Natomiast XIX wiek, czyli moja ulubiona epoka... zawiodła mnie jak mało co w tej powieści. Dzięki osadzeniu akcji w większości w namiotach cyrkowych autorka nie musiała myśleć o oddaniu rzeczywistego klimatu dziewiętnastowiecznych miasteczek; powinna się zatem przyłożyć do słownictwa bohaterów. A ono nie różniło się niczym od obecnego. Było może trochę bardziej, jak już powiedziałam, ozdobne. Jedynym znakiem, że to rzeczywiście schyłek XIX wieku, był fakt, że w pewnej niedwuznacznej sytuacji Marco rozsznurowywał swojej partnerce gorset, a nie rozpinał stanik. Większej liczby różnic nie dostrzegłam. 

No i zakończenie... przewidywalne i niezbyt oryginalne, ale dokładnie takie, jakiego oczekuje odbiorca. Skutkuje to tym, że "Cyrk nocy" odbieram jako lekturę przyjemną, magiczną i wartą polecenia. Mimo kilku wad zapamiętam ją dobrze. Czytało mi się naprawdę miło. Utwór polecam wszystkim fanom gatunku, ale raczej nie komuś spoza miłośników takich dzieł. 

Moja ocena: 8/10

Wyzwania:
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu: 2,9 cm
paranormal romance