Bridget Jones - Szalejąc za facetem

Nie tak dawno świat obiegła informacja, że Bridget Jones – ta Bridget Jones – powraca. Jak to możliwe?, pytali wszyscy. Minęło przecież tyle czasu. Musiała się już dawno zestarzeć. A przynajmniej dorosnąć. Więc jak książka będzie mogła być zabawna? Bałam się go jak wszyscy inni - że trzecia, niespodziewana część okaże się nieudaną kopią niepowtarzalnego przecież Dziennika. A jak jest naprawdę z Szalejąc za facetem? Zapraszam na recenzję!

Od ostatnich poznanych przez nas poczynań Bridget Jones minęło dwadzieścia lat. Przez ten czas kobieta urodziła dwójkę dzieci i została wdową. Jej przyjaciele dochodzą wreszcie do wniosku, że przez cztery lata żałoby stała się Dziewicą Odrodzoną, i że trzeba z tym skończyć. Bridget zaczyna więc na nowo sztukę randkowania, jednocześnie walcząc współczesnymi elektronicznymi gadżetami, portalami społecznościowymi, wychowaniem własnych dzieci oraz problemami związanymi ze starzeniem się.

Tym razem inaczej niż w przypadku Pogoni za rozumem, gdzie autorka najwyraźniej próbowała dorównać swojemu Dziennikowi, książka znowu emanuje typową dla Bridget beztroską. Jeśli się uda, to dobrze, a jeśli nie, to nie. Po tylu latach nie było żadnej presji czytelników, więc Fielding mogła dokładnie przemyśleć wszystko. I zdecydowanie, zdecydowanie jej się to udało. Żarty rzadko kiedy się powtarzają – w głównej mierze zostały zaktualizowane i dostosowane do XXI wieku. A choć zmienił się cały świat, to Bridget została wyjątkiem. Wciąż jest szalejącą za seksem, alkoholem i tartym serem niezrównoważoną wariatką o umyśle nastolatki, która bawi czytelników swoich dzienników do łez. Dosłownie. Nie było strony, żebym nie śmiała się w głos, a w pewnym momencie nawet popłakałam się ze śmiechu. Na plaży, przy ludziach. To jest naprawdę niesamowite, jak Fielding się to udaje. Przecież nie ma nieskończonego repertuaru żartów… Ona raczej posługuje się jakąś ograniczoną liczbą na krzyż – dowcip polega na tym, że nie wiadomo, kiedy akurat z czymś wyjedzie. Niczego nie można się spodziewać. Tym bardziej, że do wypróbowanych już żartów sytuacyjnych (poradniki randkowe, zmagania Jude z Podłym Richardem, etc) dochodzą nowe problemy z alarmami czy obsługą Twittera. Najbardziej żałuję tylko odejścia Marka i Shazzer (z jej wszystkimi feministycznymi gadkami o emocjonalnym popapraństwie). Bridget Jones bez nich to nie do końca Bridget, ale i tak radzi sobie świetnie. Poza tym jest zbyt zajęta opieką nad dziećmi i byciem Odpowiedzianą Matką. A musicie wiedzieć, że obserwowanie najbardziej nieporadnej i nieodpowiedzialnej osoby na świecie zmuszonej do okiełznania dwójki maluchów, jest niesamowicie śmieszne. Uważają tak nawet same maluchy, które mają takie samo zdanie o Bridget, jak my wszyscy.

Szalejąc za facetem na początku przerazić może co prawda swoją objętością (poprzednie tomy było w końcu cieniutkie), ale pochłania się ją w mgnieniu oka, a każda strona okazuje się być kolejną porcją humoru. Jest to idealne zwieńczenie przygód Bridget Jones, które zadowoli wszystkich jej fanów spragnionych chwili beztroski, śmiechu i przyjemnej lekkiej lektury. Książka idealna na dni i słoneczne, i pochmurne - w jedne i drugie szeroki uśmiech na twarzy gwarantowany!

Moja ocena: 9/10